IK MAAK DE KLIK

KOPP-kinderen lopen een verhoogd risico op het ontwikkelen van eigen problemen. In Vlaanderen bestaan er geen exacte cijfers over het aantal KOPP-kinderen. Zorgnet Vlaanderen meldde in 2013 dat over de periode van een jaar ongeveer 700.000 mensen met een psychisch probleem kampen. Het gaat over één op vier mensen die op een bepaald moment hiermee te maken krijgen.

Verschillende auteurs waarschuwen dat een groot gedeelte van de KOPP-kinderen zich moeiteloos lijken aan te passen aan de situatie thuis. Ze proberen om te gaan met de moeilijke omstandigheden en doen hun best ‘normaal te lijken’ en ‘erbij te horen’. Mede hierdoor, en door het feit dat KOPP-kinderen vaak ontkennend antwoorden op de vraag of er misschien iets aan de hand is, wordt over een verborgen doelgroep gesproken (Drost L. et al, 2012) waarvoor het project tracht preventief te werken.

De impact van de psychiatrische problematiek op de kindontwikkeling voorkomen en/of beperken, is hier de boodschap. Deze kinderen hebben de behoefte aan erkenning. Het gaat ervoor erkend te worden in hun rol als ‘kind van’. Factoren die hiermee verband houden zijn de behoefte aan ontschuldiging, de behoefte aan informatie op maat (psycho-educatie), de behoefte aan laagdrempelig contact met lotgenoten (peer-groep) en de behoefte aan laagdrempelig contact met hulpverlening (laagdrempelige therapie- en hulpmogelijkheden in de buurt).

Vroegdetectie en signalisatie zijn essentieel ter welzijnsbevordering van de doelgroep (preventieve insteek). Momenteel worden echter te weinig KOPP-kinderen vroegtijdig gedetecteerd. De kinderen die momenteel in Vlaanderen wel gedetecteerd worden, worden vaak opgemerkt doordat ouders een stap naar behandeling/begeleiding voor het psychisch probleem zetten (hulpverleners – soms eerste, vaak tweede lijn – merken dan op dat er zich ook KOPP-kinderen in het kerngezin bevinden) en/of wanneer de problemen reeds zichtbaar zijn of geëscaleerd zijn (bijvoorbeeld schooluitval).

Een blik op de sociale kaart rond KOPP in Vlaanderen leert dat er reeds een aantal initiatieven rond KOPP bestaan (contacten met ouders, KOPP-groepen voor kinderen), die voornamelijk opstarten na contactname door ouders en/of andere verwijzers. Andere organisaties richten vormingsmomenten in, gericht op hulpverleners en intermediairen. Het aantal KOPP-kinderen dat hiermee bereikt wordt is eerder klein (afgezet op de omvangrijke doelgroep) én heeft een bepaald profiel (ouder die stap naar hulp zet; problemen die escaleren; …).

Samenvattend; de behoefte van deze doelgroep bestaat erin vroegtijdig opgemerkt te worden, en die ondersteuning te ontvangen die hen stuurt richting welzijnsbevordering. Deze ondersteuning is ondersteuning op maat: laagdrempelig waar kan, ingrijpend als het moet.