Op dit moment worden gespreksvaardigheden vooral geoefend met trainingsacteurs. Die kunnen erg verfijnd feedback geven op het handelingsrepertoire van de cursist. Het nadeel is dat het voor grote groepen kostbaar wordt. De Virtuele Patiënt en DialogueTrainer bieden een veilige, voor veel mensen toegankelijke oefenomgeving. Bovendien zijn de gespreksscenario's erg makkelijk aan te passen, waardoor ze flexibel en tegen lage kosten kunnen worden ingezet. In tegenstelling tot andere game-omgevingen, waarbij aanpassingen vaak met hoge kosten gepaard gaan.
Aan De Virtuele Patiënt ligt een aantal zorg-gerelateerde probleemstellingen ten grondslag. De aanpak met de Virtuele Patiënt zorgt voor efficiëntere zorg en dus voor daling van de zorgkosten door te focussen op onderstaande issues:
• Complexiteit door gestapelde problematiek
In het achterstandsgebieden (zoals casus gebied Overvecht) is sprake van grote druk op de zorg door mensen met ‘vage klachten’, die met verschillende – vaak sociaal-maatschappelijke – moeilijkheden kampen. Voor een zorgprofessional met een fysieke focus kan het lastig zijn deze complexe stapeling aan problematieken goed te doorgronden. Over- of onderbehandeling kan een gevolg zijn.
• Afbakening van de te leveren zorg
Binnen de gestapelde problematiek is het een klus voor de zorgverlener om datgene eruit te halen waarvoor de hij/zij hulp kan bieden, dat te begrenzen en dit op de juiste manier te communiceren naar de patiënt/cliënt.
• Lasten delen en adequaat doorverwijzen
Wanneer de zorgprofessional andere zorgvragen waarneemt dan waarvoor hij/zij zorg kan bieden, kan beter worden doorverwezen naar de betreffende zorgaanbieder die dit wel kan bieden, op een manier waardoor de patiënt zich niet afgewezen, teleurgesteld of anderszins vervelend voelt.
• Diversiteit / interculturele communicatie
In gebieden zoals Overvecht, met een gemengde bevolkingssamenstelling, spelen interculturele aspecten vaak ook een complicerende rol in de communicatie.
• Herkennen van eigen handelingspatroon
Iedereen heeft zijn eigen handelingspatronen, met sterke en minder sterke kanten. Een hulpverlener die bij zichzelf niet het minder effectieve handelingspatroon her- en erkent, is niet in staat dit handelingspatroon te verbeteren.
