Wat de zorg kan leren van... Nintendo

Deze blog is geschreven door Joris Arts.

Tijdens mijn vakantie las ik Super Mario: How Nintendo Conquered America van Jeff Ryan. Een fascinerend, vlot geschreven boek over hoe Nintendo van kaartenmaker tot cultuuricoon uitgroeide. Het bedrijf begon in 1889 in Kyoto met hanafuda-kaarten en vond zichzelf daarna meerdere keren opnieuw uit: van speelgoed tot spelcomputers, steeds met een scherp oog voor eenvoud en plezier. 136 jaar na de start bereikt Nintendo miljoenen mensen met relatief eenvoudige, maar briljant doordachte games.

Nintendo’s missie is verrassend simpel: ‘Putting smiles on the faces of everyone we touch.’ Geen gepraat over marktleiderschap of KPI’s, maar plezier en verrassing centraal. Het klinkt soft, maar het is keiharde strategie: als je consequent ontwerpt voor plezier, zet je automatisch de gebruiker (en niet de techniek!) voorop. En dat kwam goed uit in de jaren 80. Toen had Nintendo namelijk helemaal geen budget om technologisch op kop te lopen. Daarom combineerden ze volwassen, betaalbare onderdelen op een slimme manier en zorgden ze dat de gameplay verslavend goed was. Zo ontstonden de Game & Watch (waar ik beurtelings met mijn broer uren Donkey Kong op speelde) en in 1989 de Game Boy, waar er inmiddels 118 miljoen exemplaren van verkocht zijn. Niet de mooiste schermen, maar wel onovertroffen in gebruiksgemak en batterijduur. Beide voorbeelden van keiharde innovatie zónder cutting-edge technologie.

Nintendo deed nog iets heel knaps: het verloste zichzelf uit de Red Ocean met andere spelcomputer aanbieders. In plaats van te vechten met Sony en Microsoft op pure rekenkracht maakte de Nintendo Wii in 2006 gamen toegankelijk voor mensen die zich geen gamer noemden: opa’s, oma’s, gezinnen. Het resultaat was een nieuwe markt, gebouwd op begrijpelijke bewegingen met de Wii Remote (zwaai je arm, gooi die bowlingbal). De interessante les die we daarvan kunnen leren: ontwerp voor niet-gebruikers. In de zorg zijn dat bijvoorbeeld mensen die nu afhaken op digitale portalen, professionals die geen tijd hebben voor ingewikkelde formulieren of patiënten met lage (digitale) geletterdheid. Ontwerp de toepassingen juist specifiek voor deze groep!

Nintendo laat zijn lessen niet alleen zien in hardware, maar ook in hun games. Animal Crossing: New Horizons is een spel dat draait om het opbouwen van een gemeenschap op jouw eiland. Je voert dagelijks kleine taken uit, krijgt zachte notificaties en wordt beloond voor alle kleine stapjes door de groei van het eiland. Je kunt ook op bezoek gaan bij vrienden op hun eiland en dat maakte het tijdens de coronapandemie een sociale ontmoetingsplek. Het is inmiddels ruim 48 miljoen (!) keer verkocht en is daarmee het op één na bestverkochte Nintendo Switch spel. Hoe goed zou dat in behandelingen passen? Micro-rituelen met haalbare dagtaken, duidelijk zichtbare voortgang, ingebouwde vergeeflijkheid (een dag overslaan is geen drama) en mantelzorgers die eenvoudig mee kunnen doen. Mario Kart 8 Deluxe is overigens het bestverkochte spel.

Ring Fit Adventure is een fitness-Role Playing Game en een ander mooi voorbeeld. De speler moet korte quests uitvoeren waarbij de bewegingen en gevechtsacties van de speler zijn gebaseerd op het uitvoeren van bepaalde fysieke activiteiten. De speler krijgt directe feedback op houding en herhalingen en het verhaal maakt de inspanning leuk. Stel je voor: Gedrag leuk maken via microdoelen, directe feedback en een verhaaltje eromheen en je krijgt leefstijlzorg die wél vol te houden is. Geen lange brochures, maar een quest van vijf minuten per dag, met zichtbare beloning voor consistentie.

Ik schreef al eerder over de lessen die we van games kunnen leren en Nintendo illustreert dit wel heel mooi. Wat een lessen van een spelbedrijf dat draait om glimlach, eenvoud en ritme. De zorg hoeft niet nog meer geavanceerde techniek, wel minder frictie. Ontwerp voor niet-gebruikers, beloon kleine stappen en maak volhouden leuk. Komen jullie ons anders even helpen Nintendo?

Ik kwam er achter dat ik niet de enige ben die lessen voor de zorg leert van Nintendo. Lees vooral ook deze blog van Dirk van Haren.

Benieuwd naar nog meer voorbeelden en wilt u ook zelf aan de slag gaan met het leren van andere sectoren? Bestel dan mijn nieuwe boek ‘Wat de zorg nog meer kan leren van …’ via deze link.