Wat de zorg kan leren van... Goldcorp

Deze blog is geschreven door Joris Arts.

Onlangs was ik aanwezig bij de jaarlijkse beleidsdag van een van de organisaties waar ik als toezichthouder actief ben. De ochtend werd besteed aan het thema digitalisering en innovatie. Tijdens de ochtend kwam het voorbeeld van Goldcorp voorbij. Kent u dat bedrijf? Ik vertel u er graag meer over, want ik denk dat we daar in de zorg nog wel wat van kunnen leren.

Goldcorp was een Canadees mijnbouwbedrijf. In 2000 worstelde een van hun mijnen met tegenvallende opbrengsten, ondanks de overtuiging van hun geologen dat er nog veel goud te vinden was. Ze wisten niet waar ze moesten beginnen met zoeken. Elk verkenningsproces zou bovendien tijdrovend en kostbaar zijn. Om die redenen besloot Rob McEwen, destijds de CEO van Goldcorp, om iets gedurfds te doen. Geïnspireerd door een MIT-conferentie die hij in 1999 bijwoonde, waar het verhaal werd verteld over hoe Linus Torvalds het internet gebruikte als een samenwerkingsbron om het Linux-softwarebesturingssysteem te bouwen, besloot McEwen een oplossing te crowdsourcen: The Goldcorp Challenge.

Hij stelde daarvoor de geologische gegevens van de mijn beschikbaar aan de hele wereld en bood een beloning van $575.000 aan diegene die het goud kon lokaliseren. Hoogst ongebruikelijk in de sector. Zijn collega’s waren erg sceptisch. Het bedrijf gaf tenslotte niet alleen alle gegevens prijs, maar gaf ook nog eens aan de concurrentie toe dat ze dit goud zelf niet konden vinden. McEwen liet zich niet overtuigen het terug te draaien…

Binnen een paar weken kwamen er meer dan 1.000 inzendingen binnen van virtuele goudzoekers van over de hele wereld, waaronder geologen, wiskundigen, militaire officieren, studenten en adviseurs. Uiteindelijk was de winnende inzending een samenwerking van twee consultancy bureaus uit Australië die nog nooit in Canada waren geweest. Met behulp van de gegevens van McEwen slaagden ze erin een 3D-kaart van de mijn te maken met krachtige computergraphics. Met deze kaart in de hand kon Goldcorp 110 goudafzettingslocaties in de Red Lake Mine identificeren, waarvan 50% nog onbekend was bij het bedrijf.

Deze opgegraven afzettingen waren meer dan $6 miljard waard. Hierdoor werd Goldcorp het meest winstgevende bedrijf in de branche. En dat allemaal omdat McEwen naar buiten durfde te kijken en de hulp inriep van externe experts, iets wat voor een mijnbouwbedrijf nog niet eerder was voorgekomen.1

En de zorg dan?

Wat kunnen we hier nu van leren? Ik denk dat we veel vaker gebruik zouden moeten maken van de kennis van buiten de zorg. Waarom schrijven we in de zorg geen prijsvragen uit voor het oplossen voor de problemen die we hebben? Volgens mij kunnen we onze vraagstukken heel goed definiëren en hebben we er genoeg: ‘Hoe lossen we de wachtlijsten in de GGZ op?’, ‘Hoe zorgen we dat er 30% minder valincidenten optreden?’, ‘Hoe maken we het ziekenhuis duurzamer?’. En u kunt er vast nog wel een aantal uit uw eigen praktijk formuleren.

Als je de kracht van the crowd inzet zouden er zomaar eens oplossingen naar voren kunnen komen die het verschil kunnen maken. En dan zijn we in goed gezelschap. Ik schreef er al eerder over hoe onder andere de Nederlandse Spoorwegen met Spoorlab challenges uitschrijft en daardoor oplossingen vindt die ze nooit zelf bedacht zouden hebben. Wie weet ligt dé oplossing voor uw grootste zorgprobleem bij iemand die nog nooit een zorgorgsanisatie van binnen heeft gezien.

Bedankt Saskia Vlaar voor het benoemen van dit mooie voorbeeld tijdens onze beleidsdag!

Benieuwd naar nog meer voorbeelden en wilt u ook zelf aan de slag gaan met het leren van andere sectoren? Bestel dan mijn boek ‘Wat de zorg kan leren van … - 46 eyeopeners uit andere sectoren’ via deze link.