Sinds de jaren ‘80 van de vorige eeuw zijn er geen antibiotica met nieuwe werkingsmechanismen meer op de markt gekomen. Traditionele antibiotica moeten altijd eerst in de bacterie zien te komen en daar een proces stilleggen om de groei te remmen of het te doden.
Door het grootschalige gebruik van antibiotica bij mens en dier zijn veel bacteriën resistent geworden voor de huidige antibiotica. Simpele infecties worden hierdoor in de nabije toekomst levensbedreigend, omdat er geen geschikte antibiotica meer zullen zijn om ze te kunnen behandelen. In Amerika krijgen per jaar nu al meer dan 2 miljoen mensen infecties die resistent zijn tegen meerdere antibiotica en zijn er nog maar een paar werkzame antibiotica beschikbaar die gebruikt kunnen worden voor de behandeling ervan. In sommige gevallen is zelfs geen enkel antibioticum meer werkzaam, en kan – net als vroeger- een simpele infectie een dodelijke afloop krijgen.
De beroemde Econoom Jim O’Neill, aangesteld door de Britse overheid om het wereldwijde antibioticum probleem in kaart te brengen, heeft berekend dat als er niks gebeurt om het nijpend tekort aan nog werkbare antibiotica tegen te gaan, er in 2050 meer mensen overlijden aan infecties dan aan kanker. Omdat de ontwikkeling van nieuwe medicijnen vaak een langdurig traject is van klinische testen voordat de middelen toegelaten worden op de markt, is het van groot belang om op tijd te beginnen met de ontwikkeling van antibiotica met nieuwe werkingsmechanismen waar bacteriën niet resistent tegen zijn en dat bij voorkeur ook niet worden.
